Πρόκειται αναμφίβολα για τις πλέον γνωστές προσωπικότητες της εθνικής αντίστασης.Υμνήθηκαν και χλευάστηκαν όσο λίγοι και εξακολουθούν να αναφέρονται από “συμπαθούντες” και μη, ασταμάτητα στο σήμερα. Ο Ναπολέων Ζέρβας και ο αγώνας του είχε ταυτιστεί με την δράση και την ελπίδα της διάσωσης της εθνικής ιδέας και ταυτότητας και ο Άρης Βελουχιώτης με την “λαοκρατία” και την κυριαρχία της θέλησης του λαού, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόταν το Κ.Κ.Ε. Αποδεικνύονται, όμως, όλα αυτά από την ιστορική έρευνα των τελευταίων ετών; Και αν ναι, κατά πόσο προβάλλονται έρευνες και μελέτες που αποκαθιστούν την ιστορική αλήθεια;

    Τα χρόνια της μεταπολίτευσης, έφεραν μια μαζική έκδοση βιβλίων και μελετών πάνω στην ταραγμένη περίοδο 1941-1949. Το Κ.Κ.Ε. και γενικότερα η αριστερά, προσπάθησε και πέτυχε να κερδίσει ότι δεν κατόρθωσε την περίοδο του εμφυλίου (1943-1949). Τόνοι χαρτιού και μελανιού χρηματοδοτήθηκαν αφειδώς από το πατροπαράδοτο κομμουνιστικό κόμμα, με σκοπό την ωραιοποίηση του εαμικού αγώνα και τον χλευασμό όλων όσων δεν συμμετείχαν στις γραμμές του. Επιπλέον, η “κομμουνιστική” διαφώτιση μέσω των Πανεπιστημίων, είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία ενός νέου ακροαριστερού γενιτσαρισμού, που κατόρθωσε να επιβληθεί με το δήθεν “δημοκρατικό” προφίλ του. “Πάς ο μή μεθ’ημών φασίστας και προδότης…” μέσα σ’αυτή τη φράση του Άρη Βελουχιώτη, εξακολουθεί να βασίζεται η λογική κάθε “δημοκρατικού” αριστερού. Βεβαίως, απόλυτη ευθύνη για τα αποτελέσματα αυτά έχουν όλα τα  μή και αντίκομμουνιστικά (δήθεν) κόμματα, που για ψηφοθηρικούς λόγους, αναγνώρισαν τον “ηγετικό ρόλο” της αριστερής αντίστασης. Παχυλές συντάξεις και προνόμια δόθηκαν σε πολλούς “αντιστασιακούς”, μόνο και μόνο επειδή ανήκαν στο ΕΑΜ. Χαρακτηριστική είναι η εξομολόγηση του Αθανάσιου Κάβουρα, Καπετάνιου του ΕΛΑΣ από την Αρκαδία ( Καπετάν Βασίλης): ” Στο θέμα του Ψαρρού υπήρξαμε αιμοσταγείς βασανιστές, τέρατα. Ο Ψαρρός πολεμούσε τους Γερμανούς και είχε αποκτήσει την εμπιστοσύνη των Εγγλέζων, εμείς όχι… Στο Κροκύλιο ο Άρης πήρε ως όμηρο την εικοσάχρονη αδελφή κάποιου που έφυγε για τον Ζέρβα. Διέταξε τους άνδρες του να τη βιάσουν (την βίασαν άνω από δεκαπέντε),αυτός δέ ηδονιζόταν…Ο αιμοχαρής τότε, το παλικάρι αυτό, έβγαλε το μαχαίριτου, το έμπηξε στα γεννητικά της όργανα, την ξέσχισε ως τα στήθη. Εκείνη σπάραζε σαν το ψάρι, αλλά που να την λυπηθεί. Την πήραν σέρνοντας και την πέταξαν στον Μόρνο. Αφού τελείωσε αυτό, αμέσως κάλεσε στο δωμάτιό του τον Δημήτρη από το Αλεποχώρι, και τον καβάλησε δύο φορές, αλλά δεν έμεινε ικανοποιημένος και του είπε: “Έλα άλλη μία φορά ρε Δημήτρη”.”Δεν μπορώ, καπετάνιε, πάρε και κανέναν άλλο”. Δεν τολμούσε να του πεί όχι κανένας… Τον Γοργοπόταμο ο Εγγλέζος μαζί με άνδρες του Ζέρβα τον ανατίναξαν. Ο Άρης τυπικά παρίστατο και έκανε ότι βοηθούσε, αφού ούτε κάν τον άφησαν να πλησιάσει… Μιά άλλη προδοσία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Μας έλεγε ο Άρης: “Συναγωνιστές, προσέξτε. Δεν μας νοιάζει καθόλου για τους Γερμανούς. Σκοπός μας είναι να ξεκαθαρίσουμε τους προδότες, φασίστες Έλληνες. Αν σπαταλήσουμε το χρόνο μας κατά των Γερμανών, δεν θα μείνει καιρός στον ΕΛΑΣ να εκτελέση το καθήκον του. Πρέπει να λείψουν οι βιομήχανοι και αστοί και τα φυσικά όρια της Ελλάδος φθάνουν μέχρι τον Όλυμπο…” Στη Δεσφίνα μας είπε: ” Συναγωνιστές, οι Γερμανοί και Ιταλοί είναι αδέλφια μας και δεν θα τους πειράξουμε, γιατί συμφωνήσαμε ότι όταν θα φύγουν θα μας παραδώσουν ότι χρειασθούμε για τον αγώνα μας, ως και τη Θεσσαλονίκη με βαρύ οπλισμό…”Βλέπετε τί μας έλεγε ο κίναιδος αυτός, που του στήσανε ανδριάντα στη Λαμία…Που τη βλέπετε ότι κάναμε Εθνική Αντίσταση και μας δώσατε μεγάλες συντάξεις χωρίς να γνωρίσουμε τον εχθρό; Είπα να μήν την πάρω, αλλά αφού παίρνουν όλοι γιατί να τους τη χαρίσω; Σας χαιρετά ο Καπετάν-Βασίλης, Αθανάσιος Κάβουρας, Λεονταριό Αρκαδίας”.

    Μαρτυρίες σαν την παραπάνω, η αριστερή και μαρξιστική ιστοριογραφία αποσιωπά και προβάλλει επιλεκτικά ότι την συμφέρει. Αγιοποιεί τον Άρη Βελουχιώτη, “ξεχνά” τα προδοτικά σύμφωνα του ΕΛΑΣ με τις δυνάμεις κατοχής και με έντεχνο τρόπο παρουσιάζει χαλκευμένα στοιχεία για να αποδείξει την δική της αλήθεια. Το αντίπαλο δέος της αριστεράς,εκείνη την εποχή, ο Ναπολέων Ζέρβας παρουσιάζεται ως μισθοφόρος των Βρετανών,Έλληνας ναζί, συνεργάτης των Γερμανοιταλών και υποψήφιος δικτάτορας! Αποδείξεις ωστόσο δεν παρουσιάζονται πουθενά. Είναι λογικό η αριστερά να μισεί και να διαβάλει τον Ζέρβα. Εξαιτίας του έχασε την δυναμική της κατά την απελευθέρωση, αυτός σαν υπουργός το 1947 “μάντρωσε” τους κομμουνιστές στην Ψυτάλλεια όταν αποκαλύφθηκε το προδοτικό σχέδιο “Λίμνες”. Αυτός ήταν ο κύριος εκφραστής της εθνικής ιδέας, που τόσο πολύ πολέμησε το “εθνικοαπελευθερωτικό” μέτωπο της αριστεράς. Από την άλλη, ο ΕΛΑΣ και ο καπετάνιος του Άρης, παρουσιάζονται σαν ιεροί αγωνιστές και υπερασπιστές του λαού. Ποιού λαού όμως; Ως γνωστόν στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ’43, ο ΕΔΕΣ και η ΕΚΚΑ υπερκάλυψαν τα εκλογικά ποσοστά του ΕΑΜ ακόμα και μέσα σε καθαρά εαμοκρατούμενες περιοχές. Επιπλέον, τόσο κατά το φθινόπωρο του 1943 όσο και κατά την απελευθέρωση του 1944, ο Άρης επέβαλε τρομοκρατία απέναντι στον λαό και κυνήγησε όσους δεν δέχθηκαν να ενταχθούν στον ΕΛΑΣ. Δεν υπερασπίστηκε τον αιματοβαμμένο ελληνικό λαό, αφού έκανε συμφωνίες με τη Βέρμαχτ (που εξόντωσε μεγάλο μέρος του Ελληνικού λαού με τις επιτάξεις και τις γενοκτονίες-μαζικές εκτελέσεις αθώων πολιτών) για να επιτεθεί κατά του Ζέρβα και να αφανίσει έτσι τον μοναδικό κίνδυνο για τα σχέδια του ΚΚΕ. Δεν παρενόχλησε κατά την απελευθέρωση τους Γερμανούς, που έφευγαν από την Ελλάδα. Αρνήθηκε να λάβει μέρος στις επιχειρήσεις “Κιβωτός του Νώε”. Προτίμησε να μπαίνει στις πόλεις που εγκατέλειπαν οι Γερμανοί και να σφάζει τους “φασίστες” και τους “Δωσίλογους”. Τρανταχτή απόδειξη οι σφαγές στον Μελιγαλά και το ημερολόγιο της Γερμανικής ναυτικής διοικήσεως, όπου μεταξύ 25 Αυγούστου – 15 Σεπτεμβρίου 1944, αναφέρει ότι τρείς χιλιάδες Γερμανοί στρατιώτες μεταφέρθηκαν από την Πάτρα, που βρίσκονταν ο Άρης, στην Πρέβεζα για να χρησιμεύσουν ως ενισχύσεις στις επιθέσεις του Ζέρβα πάνω στους αποχωρούντες Γερμανούς. Αντίθετα, ο Ζέρβας ήταν αυτός που αποσκοπούσε σε αληθινή αντίσταση κατά του εχθρού. Σαφέστατα, είχε προσωπικά κίνητρα και βλέψεις. Αλλά δεν ήταν αυτός που αμφιταλαντευόταν για τον άν έπρεπε να συμμετάσχει στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, δεν ήταν αυτός που αρνήθηκε την ανατίναξη της γέφυρας του Ασωπού το καλοκαίρι του 1943, δεν ήταν αυτός που εφήρμοσε την περιβόητη “θεωρία του κενού ενώπιον του εχθρού” (βλ. έκθεση Καπετάνιου του ΕΛΑΣ Έκτορα και Απομνημονεύματα Μάρκου Βαφειάδη) ώστε να μη χτυπά τους Γερμανούς για να αφοσιωθεί στη διάλυση της ΠΑΟ, της ΕΚΚΑ, των δυνάμεων Κωστόπουλου – Σαράφη, του ΕΣ και της ΕΟΑ στην Πελοπόννησο καθώς  και του Τσαούς Αντών που όμως δεν επιτεύχθηκε.Δεν ήταν αυτός που προσπάθησε να προκαλέσει αποστασία των εθνικών δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, ούτε αυτός που άφησε στο απυρόβλητο τους αποχωρούντες Γερμανούς.

    Είναι πραγματικά σπουδαία η ικανότητα της αριστεράς, να παρουσιάζει το άσπρο μαύρο. Όπως είναι φανερά πλέον τα αποτελέσματα της κόκκινης προπαγάνδας πάνω σε ιστορικά θέματα, σε σχολεία και Πανεπιστήμια. Ήρθε η ώρα να υπάρξει δυναμική απάντηση στους εθνομηδενιστές μέσα από ιστορικές εκδόσεις που θα κονιορτοποιούν τα ψευδοεπιχειρήματα τους και θα αποκαταστήσουν την ιστορική πραγματικότητα.