Η επίσημη έκθεση του Νεοζηλανδού διοικητή της Συμμαχικής Στρατιωτικής Αποστολής Ηπείρου, Τομ Μπάρνς για τη δράση του Συντάγματος Ξηροβουνίου των Εθνικών Ομάδων του ΕΔΕΣ, του οπλαρχηγού Αλέκου Παπαδόπουλου.
Η εθνεγερσία του 1821 αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. Ο χαρακτήρας της ήταν αποκλειστικά εθνικός και θρησκευτικός, παρά τις επικλήσεις ορισμένων σύγχρονων ιστορικών και μη. Αυτές οι απόψεις βασίζονται περισσότερο στο σύγγραμμα του ιστορικού και στελέχους του ΚΚΕ, Γιάνη Κορδάτου, “Η κοινωνική σημασία της Ελληνικής Επανάστασης του 1821” που εξεδόθη το 1924. Στο σύγγραμμα αυτό ο Κορδάτος αναφέρεται στον ταξικό χαρακτήρα της Επανάστασης και στην εισαγωγή του βιβλίου του αναφέρει πως τα αίτια της ήταν “υλιστικά”. Για την εποχή εκείνη μάλιστα η μαρξιστική – κομμουνιστική αυτή οπτική αποτελούσε νέο ρεύμα. Ο ίδιος γράφει στην εισαγωγή του: “Η Επανάστασις του 21 δεν είνε αυθαίρετον κατασκεύασμα ούτε των πρωταγωνιστών αυτής ούτε της “πίστεως και φιλοπατρίας” των τότε υποδούλων ρωμιών. Υπάρχουν άλλα βαθύτερα αίτια τα οποία συνετέλεσαν διά την ανάπτυξιν και έκκρηξίν της. Και τα αίτια αυτά είναι υλιστικά. Καμμία “κοινωνική” ή “εθνική’ Επανάστασις μέχρι τούδε δεν προεκλήθη από την θέλησιν ωρισμένων προσώπων ή από οιαδήποτε υποκειμενικά ιδεαλιστικά ελατήρια. Αι μεγάλαι πολιτειακαί μεταβολαί εις την ιστορίαν της ανθρωπότητος έχουν την καταγωγήν των εις οικονομικά φαινόμενα. Αλλά και αι “εθνικαί’ εξεγέρσεις δεν είνε ανεξάρτητοι από τον υλιστικόν παράγοντα οποίος κυριαρχεί εις την ζωήν”. {1} Continue reading ““Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος”: ο εθνικοαπελευθερωτικός και θρησκευτικός χαρακτήρας της Επανάστασης”→
Ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος υπήρξε διακεκριμένος ακαδημαϊκός και φιλόσοφος. Γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1913, δίδαξε Φιλοσοφία του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Nancy της Γαλλίας και στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Συνέγραψε 32 βιβλία φιλοσοφίας,ιστορίας και πολιτικής. Το 1945 ανέλαβε την Προεδρία του Ελληνοσοβιετικού Συνδέσμου Νέων και το 1947 επί Υπουργίας Δημοσίας Τάξεως του Ναπολέοντα Ζέρβα μεταφέρθηκε στην Ψυττάλεια και εκτοπίστηκε στην Ικαρία. Το 1989 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Παιδείας στην κυβέρνηση Γρίβα καθώς και στην κυβέρνηση Ζολώτα το 1990. Πέθανε σε ηλικία 103 ετών στις 7 Φεβρουαρίου 2016.
