“Ο Ταξίαρχος Βασίλειος Μπαλτογιάννης ανατρέπει τους ισχυρισμούς των αριστερών”

 

Ο Ταξίαρχος εα κ. Βασίλειος Μπαλτογιάννης απέστειλε στην “Ακρόπολι” την ακόλουθη επιστολή, με την οποία ανατρέπει τους ισχυρισμούς των αριστερών όσον αφορά την επιχείρησι  στον Γοργοπόταμο. (Από την εισαγωγή της εφημερίδας)

Αγαπητή “Ακρόπολις”,

Τακτικός, πάντα, αναγνώστης σας, ευρέθην εις την ανάγκην να παρακαλέσω, εις το παρελθόν, και εδέχθητε να με φιλοξενήσετε πολλάκις. Τούτο, αποκλειστικά και μόνον, δια να αναφερθώ εις την Εθνικήν μας  Αντίστασιν.

Φυσικά, όχι να ιστορήσω ή διαφημίσω και προβάλλω τον εαυτόν μου, αλλά κυρίως, δια να διευκρινήσω, ή και το χειρότερον, να διαψεύσω αναληθείας. Ήδη και πάλιν, ευρίσκομαι εις την ανάγκην να παρακαλέσω, όπως δεχθήτε να με φιλοξενήσετε, δια το μέγα επίτευγμα της επιχειρήσεως (ανατινάξεως) της γέφυρας του Γοργοποτάμου, τον Νοέμβριον του 1942.

Δυστυχώς δεν συμμετείχα εις την επιχείρησιν, διότι ενετάγην εις τας ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ, τον Μάρτιον του 1943. Μάλιστα εις άλλην περιοχήν και δή εις το Σούλι, την περιοχήν Ολύτσικας – Δωδώνης – Γραμμενοχώρια. Παρά ταύτα όμως, γνωρίζω απολύτως τόσον τα γεγονότα, όσον και το εκεί έδαφος διότι: α) Δίς ως λοχαγός του Πυροβολικού, ειδικευθείς εις το αντιαεροπορικόν Πυροβολικόν, το 1939 και το 1940, μου είχεν ανατεθή τότε, υπό του Α’ Σώματος Στρατού (Α’ Σύνταγμα Πυροβολικού) η μελέτη και η ανάληψις της οργανώσεως από Α/Α των γεφυρών από Μπράλου μέχρι Λιανοκλαδίου (Παπαδιάς – Ασωπού – Γοργοποτάμου – Σπερχειούν) – η βάσις και ο μοναδικός δρόμος κινήσεως από ξηράς, από Πειραιώς – Θεσσαλονίκην – Ευρώπην και τανάπαλιν, β) Ως αναφέρω, συμμετείχα ενεργώς των ΕΟΕΑ-ΕΔΕΣ από του Μαρτίου 1943 μέχρι και της απελευθερώσεως και το τέλος του αγώνος, Φεβρουάριος 1945. Ωργάνωσα ατομικόν τμήμα εις την αναφερθείσαν περιοχήν της ιδιαιτέρας μου πατρίδος και ήμουν Διοικητής του, γ) Τέλος, και πάλιν, από του Φεβρουαρίου 1964 και επί 15μηνον, τοποθετηθείς εις ΔΙΣ/ΓΕΣ, μου ανατέθη η συγκέντρωσις και η μελέτη στοιχείων και πηγών με ΣΚΟΠΟΝ την ιστόρησιν της Εθνικής μας Αντιστάσεως κατά την Κατοχήν.

Βάσει των αναφερομένων μου εδόθη η ευκαιρία, αλλά και ο χρόνος, να μελετήσω και γνωρίσω, κατά το δυνατόν, την ΑΛΗΘΕΙΑΝ και φυσικά και επί του προκειμένου, της ανατινάξεως της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Συνεπώς γνωρίζω, λεπτομερώς και από πρώτο χέρι, την ιστόρησίν της. Δηλαδή από τον στρατηγόν Ν. Ζέρβα, τον Πυρομάγλου, τον Μυριδάκη, τους Έντυ Μάγερς και Κρις Γουντχάουζ κλπ.

Ενώ λοιπόν, η ιστορία είναι απολύτως γνωστή, και την γνωρίζουν οι πάντες, Έλληνες και ξένοι, ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ συνεχώς, επί σειρά ετών, κάθε Νοέμβριον, να γράφωνται παραμύθια και αναλήθειες και μάλιστα από τους αντιδράσαντας, την εποχήν εκείνην, και οι οποίοι ενδιεφέροντο, διά την αποτυχίαν της επιχειρήσεως. Πως τα παιδιά μας και γενικά οι Έλληνες – τουλάχιστον – θα γνωρίσουν την πραγματικότητα, την αλήθειαν; Έτσι γράφεται η ιστορία; Ψευδής από τους ζήσαντας; Παρακαλώ λοιπόν, να μου επιτρέψετε την παράκλησιν να δεχθήτε την φιλοξενίαν της παρούσης.

Οι τότε σύμμαχοί μας Άγγλοι, πιεζόμενοι από τον Ρόμμελ, ευρέθησαν εις δυσχερή θέση και παρ’ ολίγον να χάσουν τον πόλεμον. Απεφάσισαν λοιπόν, προς ανακούφισίν των, να του κόψουν τον δρόμον ανεφοδιασμού και φυσικά από ξηράς (κατά θάλασσαν υπερείχαν). Αυτός ήτο η αναφερθείσα σιδηροδρομική γραμμή, από Ευρώπης εις Θεσσαλονίκην – Πειραιά. Έπρεπε να καταστραφούν αι 4 αναφερθείσαι γέφυραι Παπαδιάς, Ασωπού, Γοργοποτάμου, Σπερχειού ή έστω μέρος αυτών ή και μια και επελέγη τελικά, υπό του Έντυ, η γέφυρα του Γοργοποτάμου.

Ωργάνωσαν την επιχείρησιν, αποστείλαντες προς τούτο δωδεκαμελή ομάδα σαμποτέρς (9 αξιωματικοί και 3 υπαξιωματικοί ασυρματισταί) με 2 αεροπλάνα και με αρχηγόν της αποστολής τον συνταγματάρχην Μηχανικού και εν συνεχεία ταξίαρχον Έντυ Μάγιερς, και υπαρχηγόν τον ταγματάρχην Κρίς Γουντχάουζ. Τούτο εγένετο φυσικά, με προσυνεννόησιν, να τους υποδεχτούν τμήματα ανταρτών της περιοχής (Γκιώνας) του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Λόγω κακής λειτουργίας, των συμπεφωνημένων σημείων αναγνωρίσεως, ερρίφθησαν την νύκτα εκείνην του Σεπτεμβρίου 1942, μόνον οι σαμποτέρς του ενός αεροπλάνου, με τον αρχηγόν Έντυ και την επομένην επανέκαμψαν και οι άλλοι με το δεύτερον αεροπλάνον, με την διαφοράν ότι ερρίφθησαν εις την περιοχήν Καρπενησίου. Τούτο εδυσχέρανε την συνάντησίν των, συγκεντρωθέντες εις Γκιώναν μετά από 10-12 ημέρας.

Επειδή δεν επαρουσιάζοντο οι υποχρεωμένοι προς τούτο αντάρται , κρίνοντες ή διαταχθέντες, το επικρατέστερον, να μη γίνη η επιχείρησις, οι Άγγλοι σαμποτέρς εταλαιπωρούντο και εκινδύνευσαν από πάσης απόψεως. Παρήλθεν χρόνος αδρανείας 40-50 ημερών, ότε και επληροφορήθησαν ότι εις την περιοχήν Άρτης δρούσε ο στρατηγός Ν. Ζέρβας. Αποφασίζει τότε ο Έντυ και αποστέλλει τον Κρίς προς συνάντησιν του Ζέρβα, με σκοπόν την ανάληψιν της επιχειρήσεως.

Την εποχήν ακριβώς εκείνην ο στρατηγός Ν. Ζέρβας ηγωνίζετο διά την απόκρουσιν (επιτυχώς) ιταλικών μονάδων επιδραμουσών δια΄την εξόντωσίν του. Ο Κρίς ταλαιπωρηθείς επέτυχε την συνάντησιν του στρατηγού Ζέρβα και ο στρατηγός τον ωνόμασε Ευάγγελον (καλόν άγγελον). Του ανέφερε σχετικά και περίπου, αλλά ο στρατηγός γνώριζε ότι εκεί δρούσαν τμήματα του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ έκρινε λογικόν να ενεργήση και συνεργασθή γενικά μετ’ αυτών.

Επέτυχε λοιπόν να συναντήση τον Άρη Βελουχιώτην, τον οποίον εύρε αναποφάσιστον, διότι ασφαλώς είχεν αντιθέτους εντολάς του κόμματός του. Παρά ταύτα ο στρατηγός τον έπεισε να ενεργήσουν μαζί, όπερ και εγένετο και ο Άρης επλήρωσε ακριβά την άνευ εγκρίσεως συμμετοχήν του.

Από την Βίνιανην εκινήθησαν Ζέρβας και Άρης, με τα ένοπλα σώματά τους και έφτασε στην Σπηλιά της Γκιώνας πρώτος και ο Άρης την επομένην. Εις το σύγγραμμά του ο Έντυ περιγράφει αμφοτέρους πως τους εγνώρισε και ποίαν εντύπωσιν ο καθείς του έκαμε. Συνεζήτησαν τον σκοπόν, συνεσκέφθησαν, εξετέλεσαν λεπτομερείς αναγνωρίσεις, επί ημέρας και απεφάσισαν την επιχείρησιν να οργανώσουν μαζί, αλλά να διευθύνη την εκτέλεσιν ένας – ο Ζέρβας. Συνετάγη η διαταγή επιχειρήσεως από τον στρατηγόν Ζέρβα, επικουρουμένου, εις το τεχνικόν μέρος της ανατινάξεως, από τον συνταγματάρχην Έντυ Μάγιερς. Εξετελέσθησαν τα πάντα, ως συνεφωνήθη, ακριβώς.

Τα συνεχώς αναγραφόμενα και αναφερόμενα αντίθετα, ότι ο Άρης συνέταξε την διαταγήν, ότι διηύθυνε την επιχείρησιν κλπ είναι απολύτως ανακριβή, και τούτο διότι λογικώς δεν είχε τα απαιτούμενα προς τούτο προσόντα. Μάλιστα έγραψαν ότι ο στρατηγός Ζέρβας εθαύμαζε τας επιτελικάς γνώσεις του Άρη και ότι επίστευε ότι ο Άρης ήταν τουλάχιστον συνταγματάρχης του πυροβολικού! Αληθές είναι ότι παρουσιάζετο εις την αρχήν ως ταγματάρχης Πυροβολικού.

Γεγονός και βέβαιον είναι, ότι εκεί ο στρατηγός Ν. Ζέρβας και ο Άρης εγνωρίσθησαν απολύτως και από πάσης πλευράς και απόψεως. Μάλιστα, συζητούντες και αναγνωριζόμενοι, ελέχθη, ότι οι πρόγονοί των κατήγοντο από το Σούλι και ευρέθησαν μακρινοί συγγενείς. Πως ήτο δυνατόν ο στρατηγός Ζέρβας να ενόμισεν ότι ο Άρης ήτο συνταγματάρχης; Την εποχήν εκείνην οι συνταγματάρχαι ήσαν πολύ λίγοι, και εγνωρίζοντο μεταξύ των.

Είναι γνωστόν ότι ο Άρης ελεγχθείς διά την συμμετοχήν του, διετάχθη να διαλύση τον στρατηγόν Ζέρβα και επεχείρησε τούτο. Ευτυχώς διά την Ελλάδα, δεν το επέτυχε, διότι ο Ζέρβας ήτο “πολύ σκληρό καρύδι”. Γεγονός αναμφισβήτητον είναι, και πρέπει να γραφή εις την Ιστορίαν, ότι: Ζέρβα μη υπάρχοντος η επιχείρησις δεν εγίνετο και ο Έντυ είχεν αποφασίσει να πετάξη τα μυαλά του στον αέρα – και ασφαλώς θα το επραγματοποιούσε…

Εκτός του ότι ο στρατηγός Ζέρβας υπερείχε του τότε αδαούς Άρη Βελουχιώτη, είχε και επιλεγμένα στελέχη και τμήμα ποιοτικώς ανώτερον από πάσης πλευράς. Γνωστόν είναι ότι εις την μάχην, δεν πολεμούν όλοι, αλλά ΜΟΝΟΝ 5-6 κατά λόχον, 12-15 κατά τάγμα και ούτω καθ΄εξής. Πέραν όλων αυτών ο στρατηγός είχεν μαζί του τον Πυρομάγλου, τον Μυριδάκην κλπ, και ακόμη τον λοχαγόν εξ απονομής διερμηνέα των Άγγλων Θέμην Μαρίνον. Είναι δυνατόν να γνωρίζη κανείς , καλύτερον όλων αυτών, των συμμετασχόντων και ιστορησάντων; (Ζέρβα, Πυρομάγλου, Έντυ, Κρις, Μυριδάκη, Θέμη Μαρίνου και του αείμνηστου γενναίου σαμποτέρ ταγματάρχη Μηχανικού Νεοζηλανδόν Τομ Μπάρνες;) Ο στρατηγός Ν. Ζέρβας επικηρυχθείς υπό των Ιταλών και αυτός παρεσημοφορήθη, οι δέ σιδηροδρομικοί και οι κάτοικοι της περιοχής διά τον Ζέρβα έμαθαν και έλεγαν ότι ανατίναζε την γέφυραν. Και αυτή ήτο η πραγματικότης.