του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου
ιστορικού
Η πύλη του Ιτς Καλέ την ημέρα της απελευθέρωσης το 1913.
Τα θρυλικά Γιάννενα. Η πρωτεύουσα της Ηπείρου απελευθερώθηκε τον Φεβρουάριο του 1913 από τα στρατεύματα του Αρχιστράτηγου Κωνσταντίνου. Ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός μεγάλωνε ξανά την Ελλάδα και γλίτωνε την Ήπειρο και τη Μακεδονία από την τουρκική σκλαβιά αιώνων. Continue reading “Τα Γιάννενα ελεύθερα (1913-1944)”
του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου
ιστορικού
Το φθινόπωρο του 1944 η αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων από την κατεχόμενη Ελλάδα είχε ήδη ξεκινήσει. Οι ελληνικές αντιστασιακές οργανώσεις βρίσκονταν ήδη σε εγρήγορση από το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς, καθώς η επιχείρηση “Κιβωτός του Νώε” στόχευε αφενός στην παραπλάνηση των κατακτητών ότι επίκειται απόβαση των συμμάχων αλλά και στην καθυστέρηση των αποχωρούντων Γερμανών όταν οι τελευταίοι εγκατέλειπαν την Ελλάδα για να μην εγκλωβιστούν από τον Κόκκινο Στρατό που κατέβαινε στα Βαλκάνια.
Η δέσμευση των οργανώσεων είχε επιτευχθεί μέσω μιας μυστικής ρήτρας που είχε θέσει ο Γουντχάουζ κατά την υπογραφή της συμφωνίας Μυροφύλλου – Πλάκας τον Φεβρουάριο του ’44. Σχετικά με τον ΕΔΕΣ, τηρήθηκε σε απόλυτο βαθμό. Οι δυνάμεις του Ζέρβα δεν άφησαν στο απυρόβλητο τους Γερμανούς όταν οι τελευταίοι εγκατέλειπαν την Ήπειρο.
Ο αρχηγός του ΕΔΕΣ Στρατηγός Ναπολέων Ζέρβας δεν σταμάτησε να διατάζει τους άνδρες του να εκδικηθούν για μια ακόμη φορά για τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών έναντι του άμαχου πληθυσμού, μέσω των εξοντωτικών αντιποίνων που εφάρμοσαν στην περιοχή λόγω της δράσης των ΕΟΕΑ. Continue reading “15 Οκτωβρίου 1944: η απελευθέρωση των Ιωαννίνων”
του Γεωργίου Ν. Κουρκούτα*
Δικαίως η περίοδος των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913 χαρακτηρίστηκε ως ένα νέο 1821, διότι η Ελλάς μέσα σε λίγους μήνες διπλασιάστηκε εδαφικά και πληθυσμιακά. Το θέμα της Ελευθερίας μεγάλου μέρους των αλύτρωτων αδελφών σε Ήπειρο, Μακεδονία, Νήσους Αιγαίου και Κρήτη επιλύεται με τις θυσίες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, μετά από αιώνες προσδοκιών και δεκαετίες αγώνων. Στο πλαίσιο των μαχών και των επιτυχιών του Ελληνικού Στρατού κορυφαία θέση κατέχει ο αγώνας για την Απελευθέρωση της πρωτεύουσας της ενιαίας Ηπείρου, των Ιωαννίνων. Continue reading “21 Φεβρουαρίου 1913: Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων – Το τέλος μιας σκλαβιάς 500 ετών…”
του Γιάννη Αλεξανδρόπουλου
ιστορικού – συνεργάτη*
Με αφορμή την πρόσφατη επέτειο της Μάχης Κιλκίς – Λαχανά όπου πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια των Β’ Βαλκανικών Πολέμων εναντίων της Βουλγαρίας και επικύρωσε την ελληνική κυριαρχία στην νότια περιοχή της Χερσονήσου του Αίμου. Θεώρησα καλύτερο να μην κάνω μια απλή και τυπική εξιστόρηση των πολεμικών γεγονότων μόνο εκείνης της περιόδου, αλλά, πιστεύω πως θα ήταν πιο έντιμο αλλά και πιο τιμητικό σε όλους εκείνους που πολέμησαν τόσο στον Μακεδονικό Αγώνα μέχρι την Μάχη του Κιλκίς Λαχανά να αναφερθώ τη έδωσε δύναμη, θάρρος, κουράγιο αλλά και ποια ντροπή ήθελαν εκείνοι οι ήρωες να ξεπλύνουν με τις γενναίες πράξεις τους στα πεδία των μαχών.
Για αυτό στον συγκεκριμένο άρθρο θα αναφερθώ στις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες τόσο του 1897, όσο και του 1912 – 1913 πέρα από τις πολιτικές συνθήκες για να έχετε μια σφαιρική άποψη για τις διαφορές αλλά και τις ομοιότητες μιας περιόδους ήττας και μιας περιόδου νίκης που τους χωρίζουν μόνο 15 χρόνια. Continue reading “Απο την ντροπή του 1897 στην δόξα του 1912 -1013”
του Ιωάννη Β. Αθανασόπουλου
ιστορικού
Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων και της Ηπείρου γενικότερα δεν υπήρξε απόρροια των Βαλκανικών πολέμων του 1912-1913 και μόνο. Το έδαφος είχε προετοιμαστεί ήδη με την ίδρυση της Ηπειρωτικής Εταιρείας το 1906. Οι Ηπειρώτες της Αθήνας φρόντισαν να ιδρύσουν μια νέα Φιλική Εταιρεία και στόχευαν στην απελευθέρωση της Ηπείρου την κατάλληλη χρονική στιγμή. Σ’αυτήν ήταν μυημένοι πολλοί αξιωματικοί του Ελληνικού Στρατού συνήθως ηπειρωτικής καταγωγής. Κάθε υποψήφιο μέλος έδινε τον όρκο των μελών της Ηπειρωτικής Εταιρείας για να εισέλθει στους κόλπους της, ο οποίος είχε ως εξής: «Ορκίζομαι επί του ιερού ευαγγελίου, εις το όνομα της μιας και αδιαιρέτου και ομοουσίου Αγίας Τριάδος, ότι θέλω χύσει και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, προς απελευθέρωσιν της φιλτάτης μου πατρίδος Ηπείρου, όταν διαταχθώ προς τούτο, και ότι θέλω τηρήσει απόλυτον εχεμύθειαν περί του σκοπού και του έργου της εταιρείας, εν ηι δεν περιπτώσει φανώ επίορκος, να υφίσταμαι τας συνεπείας του περί ποινών μυστικού άρθρου και να είμαι επικατάρατος». Continue reading “Η απελευθέρωση των Ιωαννίνων – 21 Φεβρουαρίου 1913”
